Να ξαποστάσεις λίγο.
Να αποχωριστείς για λεπτά το βάρος σου.
Να κοπάσει η λαχανιασμένη ανάσα.
Να σκουπίσεις εκείνο το κόμπο ιδρώτα και βροχής
που σε βασάνισε καθώς πλησίασε στην άκρη των ματιών σου.
Να ξαποστάσεις λίγο.
Να χαθεί η ματιά σου στον ορίζοντα.
Μαζί κι η ψυχή σου.
Να ξαποστάσεις λίγο.
Να μυρίσεις τη γη καθώς η οσμή της μπλέκεται
με εκείνες της θάλασσας και του βρεγμένου θυμαριού.
Λίγο ακόμη, δεν χόρτασες...
Άναψε τσιγάρο.
Είσαι κοντά.
Κι η καταιγίδα κοντά σου είναι.
Μέσα σου ή γύρω σου - δεν έχει σημασία.
Καλοδεχούμενη.
Μόνο να ξαποστάσεις λίγο.
Ίσα για να βρεις τη δύναμη
να αντέξεις τον Αρχέγονο Χρόνο.
© Zania - All rights reserved
